Dat is wat ik mij al behoorlijk voel na zo'n vijf dagen.

Na een vlucht van zo’n 5,5 uur ben ik dan eindelijk aangekomen in Toronto. De vlucht was redelijk goed, de stoel naast mij was vrij dus ik had goed de ruimte m’n benen te plaatsen en m’n tas daar neer te leggen. Dat maakte het wel een stuk aangenamer.

Daarna eerst door de douane waar echt een megarij stond, volgens mij duurde het zo’n driekwartier voordat ik eindelijk aan de beurt was. Gelukkig was er gratis wifi dus kon ik uitgebreid reacties en alles rondom onze plaatsing voor de CL lezen (ja, de volledige wedstrijd heb ik moeten missen aangezien ik dus in de lucht zat).

Na de douane door naar immigratie waarvoor ik een heel boekwerk had samengesteld aangezien mij werd verteld dat ik apart zou worden genomen, daar een hele lading vragen zou krijgen en moest aantonen wat ik daar kwam doen, tot wanneer en dat ik zeker weten weer het land zou verlaten.

Bij immigratie toonde ik m’n study permit en werd gevraagd of voor hoelang ik hier zou blijven en op welke school. Dat was het.

Meevaller dus. Bij de bagage was het dan wel weer druk aangezien ze voor zo’n 15 belts maar één uitgang hadden.

Bij de uitgang nog bijna een uur moeten wachten op de shuttlebus naar het hotel. Uiteindelijk daar nog wat eten weggewerkt en gaan slapen om de volgende dag naar het hotel in de stad te gaan.

Eenmaal daar aangekomen bleek dat het hotel echt midden in het centrum lag. Echt super, het uitzicht vanuit het balkon was ook niet onaardig, helemaal toen bleek dat ik recht tegen mijn school aan keek. Deze ligt dus ook midden in het centrum net als mijn appartement voor de komende vijf maanden.

Na het inchecken even de stad in geweest en het is écht super hier, wat een stad! Ik kan wel proberen uit te leggen waarom het zo vet is, maar ik merk dat het best lastig is. Je hebt hier van alles, elk blok heeft wel een Vietnamees, Koreaan, Griek, Chinees, Thai, Indier, ga maar door (en veel Aziaten dus). Op het plein zo’n vijf minuten van het hotel heb je een tweetal malls waarvan één echt megagroot is. Een soort driedubbele Bijenkorf.

Zo nu en dan heb je ook een klein grasperkje of een park. Daar zie je gelijk een hele zooi eekhoorns, heel apart om er zoveel bij elkaar te zien. Tam zijn ze niet, maar ze doen gewoon waar ze zin in hebben en zijn niet bang voor de mensen. De volgens zijn hier trouwens ook helemaal gewend onder de mensen. Bij de kust liggen ze soms te zonnen in het gras naast de mensen en ze zijn ook niet bang als je in de buurt komt.

De volgende dag nog meer van de stad bezocht. In de middag ben ik richting de CN Tower gelopen. Die direct naast Rogers Center ligt, wat de thuisbasis is van de Blue Jays (honkbal). Die avond moesten ze spelen en het stikte er van de doorverkopers. Kaarten worden voor slechts 10 CAD doorverkocht. Ik ga zeker nog een keer een wedstrijd bezoeken.

CN Tower

Aan de andere kant van de straat ligt het meer, maar in dit deel ontstond een soort baai door de Toronto Islands. Op het eerste eiland ligt een klein vliegveld.

Ik was redelijk vermoeid aangezien het een flink stuk lopen was, dat ik maar met de metro terug ben gegaan, op de een of andere manier is dat altijd wel speciaal in een nieuwe stad.

Het principe is hier heel simpel, je betaald 3 CAD en je kan one-way overal heen waar je wilt met het openbaar vervoer van de TCC (metro en streetcar=tram). Ook de routes zijn heel eenvoudig.
Je hebt hier overigens ook the PATH wat een ondergronds voetpad door heel de stad is, ook weer zoiets speciaals aan deze stad (voor mij althans).

De volgende dag zag ik dat Yonge street (één van de hoofdstraten hier in de buurt) deels gesloten was vanwege het Live Green Festival. Het viel me al op de laatste dagen dat ze behoorlijk bezig zijn met ‘groen’, dit festival was daar weer een bevestiging van. Allerlei kraampjes met groene voorlichtingen, workshops, producten en optredens.

In één van de zijstraten heb ik bij een camera-shop m’n camera op kunnen laden, dus ik kan weer een tijdje.

Op internet was ik wat aan het rondzoeken naar prijzen van Toronto FC. Volgens de boekingssite was het minimaal 40 CAD en waren de nog beschikbare kaarten minimaal 100+ CAD. Veel te duur dus. Met het gegeven dat bij wedstrijden van de Blue Jays er dus doorverkopers waren ben ik maar gewoon met de metro en streetcar richting het stadion gegaan in de hoop dat je ook hier voor een paar dollar naar binnen kon.

Dit bleek niet helemaal het geval te zijn. Eerst kwam je al in een entertainment area waar je 16 CAD moest betalen om het gebied op te mogen. Daarna kwam pas het stadion waar je dus nog tickets moest kopen voor de wedstrijd. Ik vroeg aan iemand in de rij wat het ongeveer kostte. 25 CAD zei hij. Dat vond ik wel prima en de man bood aan om voor mij een kaartje te halen. Ik had uiteindelijk niet gepast en hij vond 20 CAD ook wel goed.

Eenmaal binnen was de wedstrijd al enkele minuten aan de gang. Wat gelijk opviel was dat het publiek hier heel enthousiast is. De opkomst was ook behoorlijk groot, er is zelfs een wachtlijst van 3000 mensen voor een seizoenskaart. Er zijn plannen om op de lange zijde nog een tweede ring te bouwen. Ambitieus dus, maar wel zonde voor het uitzicht, want dit zou dan verdwijnen:

Bijna de hele wedstrijd gepraat met ene Victor. Een enthousiaste TFC’er die al vanaf het begin een seizoenskaart had. Hij was vooral geïnteresseerd in de dingen die hij in de media las over Europa/Nederland. Ook over voetbal uiteraard. Europees voetbal wordt redelijk gevolgd en ook hij was op de hoogte van de schitterende CL-poule waarin we zijn ingedeeld. Uiteraard heb ik ook even bij hem uitgehuild dat ik bij geen van deze wedstrijden aanwezig kan zijn.

De wedstrijd was verder écht saai, 0-0 vs. Real Salt Lake, maarja, leuk om te hebben gedaan.

Gisteren nog even in China Town geweest. Leuk om even ‘terug’ te zijn, maar aangezien de stank daar ook precies hetzelfde is als in China zelf ben ik er niet al te lang gebleven. Vieze paardenlucht.

Ik zit nu in een hostel, iets wat ik normaal niet snel zou doen, maar om de kosten nog enigszins te drukken heb ik er maar voor gekozen om dit enkele nachten te doen. ’s Avonds met wat mede-studenten die hier ook tijdelijk overnachten behoorlijk wat gedronken, was wel gezellig.

Maandag heb ik er maar een dagje Ajax van gemaakt. Op ongeveer een half uur treinen van hier ligt een plaats met zo’n 100.000 inwoners genaamd, jaja, Ajax. Daar moest ik dus geweest zijn en om mijzelf ook deze dag te vermaken ben ik daar dus maar heen gegaan.

Wat wel opvallend was, was het temperatuurverschil. Normaal is het juist in de stad behoorlijk warmer dan in een kleinere stad, maar hier was het juist andersom. In Toronto was het 30 graden terwijl het in Ajax 35 graden was.

Apart dus, maar ik wilde vooral even duidelijk dat het hier nog lekker zomers is.

Overigens irriteer ik mij in Nederland dood aan het gebruik van 'like' door Engels sprekenden, maar inmiddels kan ik het ze niet meer kwalijk nemen. Je ontkomt echt niet aan het gebruik ervan, het is een onmisbaar verbindingswoord, hoe irritant het eigenlijk ook is.

Vanaf 1 september kan ik eindelijk m’n kamer in. Daar kijk ik wel heel erg naar uit, kan ik me eindelijk echt settelen.

Tot zover dit verhaal. Tot snel maar weer!