Nooit gedacht dat ik het ooit te druk zou hebben maar dat moment is dus aangebroken, vandaar het wat laat verschijnen van een update. Ik kreeg al de nodige kritiek, mijn welgemeende excuses!

Inmiddels drie weken geleden, ben ik ingetrokken in mijn appartement in downtown Toronto. De ligging is, zoals ik al eerder had aangegeven op basis van het adres, perfect. Zo’n 5 minuten lopen naar het centraal gelegen Dundas Square en school is alleen de straat oversteken en dan ben je er (hoewel dit ook weer afhankelijk is van waar je les hebt, op Dundas Square zitten ook nog wat gebouwen).

De unit deel ik met vier anderen. Op de eerste dag werd duidelijk dat er twee Françaises en één Spaans meisje mijn roomies zouden worden. Eén kamer bleef nog leeg, maar na ongeveer een week trok hier een Oostenrijkse jongen in, eindelijk een jongen (die ook geïnteresseerd is in voetbal).

Inmiddels zijn we met een groep van zo’n 15 man waarmee we de meeste activiteiten doen. Vaak eten we gezamenlijk. Deze groep bestaat uit een lading Denen, Fransen, een Australiër, zo nu en dan wat Canadezen, die Oostenrijker en ik. Het is een gezellige groep waarmee we op zeker een goede tijd gaan hebben.

De Fransen bakken trouwens de hele dag door allerlei dingen, vooral Crepe, om er vervolgens een hele lading Nutella op te doen (en daarna gewoon met een lepel door de Nutella gaan en direct van de lepel eten, ja echt) en weg te werken, stel vreetzakken zijn het.

School gaat tot nu toe ‘wel ok’. Aangezien ik de afgelopen jaren nooit wekelijks huiswerk had was het wel een flinke omschakeling en dat is tot nu toe nog steeds wennen. De stof is redelijk vergelijkbaar met wat ik in het tweede jaar in Nederland heb gehad, maar door de taal is het soms nog lastig. De lessen draaien veel meer om interactie tussen docent en student. Ik kan alles wel verstaan, maar als ik zelf bijvoorbeeld actief mee wil doen aan discussie merk ik dat ik sommige woorden niet direct paraat heb. Als ik bijvoorbeeld een verslag moet schrijven, dan gaat het allemaal prima, maar verbaal is het dus nog wel eens lastig. Tijd zal dit wel helen denk ik, maar het blijft wel een rare gedachte dat ik straks waarschijnlijk vloeiend Engels kan spreken na vier maanden.

Ik heb hier trouwens ook een hele leuke les: Identifying opportunities. Het draait eigenlijk om alles wat belangrijk is in het programma Dragon’s Den (volgens mij in NL nooit zo populair geworden, jammer genoeg). De docent is zelf vrij beroemd in Canada (hij selecteert ook de mensen die aan Dragon’s Den mee mogen doen, ook zodat hij het in de les kan gebruiken).

Hij weet alle stof op een leuke en informatieve manier te brengen. Zeker het leukste vak wat ik ooit heb gehad. Anderen zijn het denk ik met mij eens, vorige week kreeg hij zelfs applaus na de les!

Zaterdag zijn we trouwens naar Niagara Falls gegaan, dat was wel echt heel tof.

Op de heenweg gingen we ook langs een wijnboerderij. Canadese wijnen zijn over het algemeen vrij goed, vooral vanwege de originele stok waaraan ze geoogst worden. Franse wijnen worden op een kunstmatige stok geoogst en zijn daardoor kwalitatief minder goed. Het bewijs is er gewoon, maar dat krijg je er bij de Fransen niet in, de reactie was dan ook mooi toen de guide gewoon zei dat Canadese wijnen beter waren dan Franse. Goed stokpaardje dus.

De Falls waren dus echt heel leuk, maar meer kan ik er eigenlijk ook niet over zeggen. Ik bedoel, het zijn watervallen en ze zijn mooi, heel mooi.

De foto’s geven hopelijk een redelijk beeld. Het is toch interessant om te zien dat de natuur zoiets voor elkaar krijgt.

Verbazingwekkend dat m’n camera het ook heeft overleeft. Ik moest natuurlijk foto’s en filmpjes hebben van het moment dat we zo bijna letterlijk in die watervallen zaten, maar dat staat gelijk aan het onderdompelen van je camera in water. De foto’s zijn echter goed gelukt en de camera leeft nog!

In het stadje zelf kwam ik zowaar ook nog Nederlandse drop tegen, natuurlijk gelijk wat van gekocht (voor een veel te hoge prijs, maar dat is normaal hier).

’s Avonds weer naar de bar met de groep en uiteindelijk om 05.00 naar bed gegaan om vervolgens om 06.00 op te staan om De Klassieker te kijken. Deze week zijn er weer een hele lading events georganiseerd voor de internationale studenten. We proberen zelf ook naar de Blue Jays (baseball) te gaan. Binnenkort begint het hockeyseizoen ook en zullen we proberen (en heel wat moeite moeten doen – Maple Leafs verliezen werkelijk alles, maar elke wedstrijd is het weer een gevecht om kaarten) om een wedstrijd te bezoeken.

Inmiddels hebben we ook wat goedkopere winkels gevonden. De NoFrills zit op zo’n 10 minuten lopen en staat bekend als de goedkoopste, maar ook hier valt het soms nog wat tegen. Voor huishoudelijke zaken is de Dollarama echt een meesterlijke winkel: alles waar geen prijs op staat kost $1, staat er wel een prijs op, is het hooguit $2.

Bier is nou ook niet echt goedkoop te noemen. Waar je in Nederland zo’n €16,- kwijt bent voor een krat, betaal je hier voor 24 flesjes Heineken in een doos $45,- (en krijg je 10ct per flesje terug).

Nou is dat natuurlijk wel importbier, maar ook het Canadese bier betaal je gewoon $30,- voor.

Verkoop van drank wordt hier overigens gecontroleerd door de overheid. Het wordt alleen verkocht in de LCBO (alle soorten drank) of The Beer Store (alleen bier). Niet dat Canadezen er minder om drinken hoor…

Dan nog even wat over het eten. Sommigen zullen het concept van een Foodcourt wel kennen. Nu ik hier ben merk ik ook dat het briljant is. Waarom het in Nederland niet bestaat vraag ik mij af (misschien zijn de steden iets te klein en niet praktisch genoeg?). Het is zo ideaal, nooit meer gedoe dat iemand iets niet lust en/of liever iets anders eet. De een gaat naar de Koreaan, de andere naar de Teriyaki-bar of de Griek, of iemand heeft liever een sandwich van de Subway en als je hebt besteld kun je toch gezellig bij elkaar zitten en rustig eten.

De eekhoorns krijgen ook nog een speciale vermelding, het blijft apart om te zien dat die hier net zo normaal als duiven op De Dam zijn. In het park hier in de buurt zou je zo een hele dag kunnen zitten en kijken naar die beesten (hoewel ik dat niet echt van plan ben aangezien het een homopark schijnt te zijn.. Over dat onderwerp: wij vinden onszelf blijkbaar tolerant tov Homo’s, daar ben ik het sowieso niet echt mee eens, maar hier blijkt er niks apart aan te zijn en worden zo volledig geaccepteerd).

Ik heb trouwens ook enkele contactgegevens voor de liefhebber:

Adres:

96 Gerrard Street East

M5B 1G7

Toronto, Ontario, Canada

Telefoon: (001) 647 861 54 43

(ongelooflijk, wat een baggeropmaak met deze site)

De foto's bij dit verhaal zijn natuurlijk niet de enige foto's, hierboven zit ergens een tab als het goed is waar je de rest ook kan zien (nog veel meer van de Falls). Op Facebook staan er nog veel meer, ze zijn openbaar dus daar kun je ook nog kijken:http://www.facebook.com/profile.php?id=100000726604929(geen idee of die link klopt, anders kun je gewoon zoeken op Mark Welleweerd, ben de enige denk ik).

Zonder ook maar enige structuur in dit hele verhaal sluit ik het ook zomaar af, ik heb geen idee wat ik nog kan vertellen, daar kom ik morgen als dit verhaal er al lang en breed op staat wel weer achter.

Tabé!