Afbouwen.

Na een korte afwezigheid maar weer een verhaaltje.

Zoals aangegeven was het alledaagse leven aangebroken en stonden er weinige spannende of aparte dingen te gebeuren. Tevens neemt het schrijven, vormgeven en publiceren van zo’n verhaal toch al snel een uur of vijf in beslag en die tijd had ik simpelweg niet vanwege school. Ik ben tot de conclusive gekomen dat het hier super is, maar dat school toch wel de reden is dat ik blij ben straks weer terug te zijn. Het ging maar door met de assignments en tentamens. Gelukkig is dat nu allemaal voorbij! Afgelopen zondag heb ik m’n laatste verslag afgemaakt en dinsdag had ik nog een presentatie waar ik alleen maar m’n mond hoefde te houden en nu is het allemaal klaar! 16 en 17 december heb ik nog een final exam, beiden multiple choice en ik hoef slechts 25 en 28% correct te hebben om het vak te halen. Aangezien ik hier zit voor m’n lol en een heel klein beetje voor school, ga ik dus absoluut niet intensief leren om ere en dikke A van te maken. Vanaf nu dus vakantie, uit kunnen slapen tot wanneer ik wil en nooit meer de onbewuste druk dat je nog iets moet doen, heerlijk.

Tot zover het school gedeelte. De 17e dus mijn laatste tentamen en een paar uur later moet ik alweer de bus in, het begin van m’n USA trip!

De 17e ga ik met de bus naar Buffalo. Een kleine stad in de USA, op zo’n 2,5 uur rijden van Toronto. Ik blijf daar een nacht aangezien m’n vlucht de volgende dag om 8am vertrekt. Ik vlieg vanaf Buffalo aangezien het dan dus binnenlandse vluchten zijn en die zijn spotgoedkoop. Mijn volledige schema ligt vast, hotels en vluchten zijn geboekt en dit gaat het worden:

18 Dec. – 22 Dec.: Washington DC

23 Dec. – 25 Dec.: Fort Lauderdale

25 Dec. – 30 Dec.: San Francisco

30 Dec. – 02 Jan.: Las Vegas

02 Jan. – 07 Jan.: New York City

07 Jan. – 10 Jan.: Madrid

10 Jan.: Nederland

Het grootste deel zal ik doen met Jurgen (huisgenoot). Ik kan er verder ook niet al teveel over zeggen, alleen dat het ongetwijfeld een leuke trip gaat worden, met Vegas tijdens oud/nieuw als hoogtepunt.

New York City zit ik alleen en ook nog eens voor vijf dagen en ik ben eigenlijk bang dat ik dan al zoiets heb dat het wel genoeg is geweest en ik gewoon naar huis wil. Maarja dat zie ik dan wel weer, er is genoeg te doen om je vijf dagen te vermaken, dus echt heel erg zal het natuurlijk niet worden.

Ik ben inmiddels ook een paar keer de Raptors geweest, het NBA team van Toronto. Ze zijn kwalitatief behoorlijk matig, zoals ze met alle sporten hier zijn. We zijn ook bij de wedstrijd tegen de Celtics geweest, grote naam natuurlijk in de NBA met Shaquille O’Neal. We hadden verwacht dat ze complete werden weggespeeld, maar het bleek toch iets anders te gaan.

Met nog zo’n 10 minuten te spelen stonden de Raptors 11 punten voor en ze speelden echt goed, alles lukte. Toen kwam opeens een mini-inzakking waarbij de Celtics in iets meer dan een minuut die achterstand goedmaakten en ook nog uitliepen. Het leek allemaal voorbij met 3 punten achterstand met nog 20 seconden te spelen. Ze gingen ook nog eens niet voor de 3-punter. Met nog 2.7sec op de klok kregen de Raptors na een verspeelde kans toch opeens free shots, zie m’n filmpje hoe het afliep:

http://www.youtube.com/watch?v=XAKg1RjlrA4 (integreren in de pagina werkt blijkbaar niet..)

Ook met de hockey waren we gelukkig dat we weer een klassieker hadden. Na de eerste periode 0-3 achter tegen een matig teampje en in de tweede periode werd de aansluitingstreffer snel ongedaan gemaakt: 1-4. Hopeloos zou je denken. Door wat domme fouten die de Maple Leafs wat power plays bezorgden scoorden ze echter ineens 4 goals en stond het 5-4. De laatste periode alleen maar verdedigd en na een losing streak van 8 wedstrijden wonnen ze weer eens. Heerlijk avondje weer.

Halloween hebben we hier ook nog gehad. Was ook heel tof, maar een tip aan eenieder: ga nooit met een Ghostbuster kostuum inclusief je zuigmachine een gaybar in (omdat je nodig naar het toilet moet)....

Verder is Movember ook afgelopen, als team toch zo’n 700 dollar bij elkaar gekregen.

En wat verder nog? Ondanks m’n vrije tijd zijn er toch wel wat kleine dingen die ik nodig moet oplossen. Internet is wat gedoe mee en aangezien ik met iets van vier verschillende luchtvaartmaatschappijen terug vlieg is het geen optie om m’n extra koffer mee te nemen. Die moet dus teruggestuurd worden, maar ook dat gaat nog een heel karwij worden aangezien ik de kosten toch graag zo laag mogelijk wil houden.

Oja, een restaurant dichtbij serveert ook Saurekraut, zoooo wat was dat lekker om eindelijk een keer iets ‘normaals‘ en herkenbaars te eten.

En om het wat op te vullen zal ik beloofde foto's van onze gym nog even plaatsen:

Hier onder ligt de gym.

Het weer nog even. Het schijnt bij jullie nogal koud te zijn wat ik eigenlijk ook hier wel had verwacht, maar dan in iets extremere mate. Dat valt echt heel erg mee tot nu toe, soms, als er wat wind staat is het wel behoorlijk koud, maar over het algemeen is het hier rond de 5 graden en zo tussendoor hebben we nog wel eens een dag dat het opeens tussen de 10-15 graden is.

Succes daar in de sneeuw en jullie krijgen wel weer een verslag als ik met m’n trip bezig ben. Ik weet nog niet precies hoe ik dat ga doen, misschien per trip een klein foto verslagje ofzo. Zie ik dan wel.

Dag!

Movember!

Movember

Het is alweer November, de tijd gaat snel. Bij onze groep zal November echter doorgaan onder de naam Movember. De reden hiervoor is onze ondersteuning voor een goed doel. Dit goede doel zamelt geld in voor het Nederlands Kanker Instituut en in het bijzonder voor de bevordering van onderzoek naar prostaatkanker.

Even wat meer info over Movember, geplukt van nl.movember.com

Wat doen wij? Kort gezegd, gaat Movember erom plezier te hebben en ondertussen goed te doen. Het gaat om de terugkeer van de snor als stijlicoon, terwijl we het bewustzijn van gezondheid en welzijn van mannen vergroten en specifiek geld inzamelen voor prostaatkankeronderzoek.

Waarom doen wij dit?

· Hoe we er ook naar kijken, mannen zijn veel minder bezig met hun gezondheid dan vrouwen

· De gemiddelde levensverwachting van mannen is ongeveer vijf jaar korter dan van vrouwen

· Mannen hebben de neiging hun kop in het zand te steken en stappen niet snel naar de dokter als ze ziek zijn of voor een standaard medische check - deze houding ontneemt hen de kans om veelvoorkomende ziektes te ontdekken en voorkomen

En waarom richten wij ons op prostaatkanker?

· 1 op de 10 mannen krijgt prostaatkanker

· Prostaatkanker is de meest voorkomende vorm van kanker onder Nederlandse mannen

· Dit jaar krijgen 9500 Nederlandse mannen de diagnose prostaatkanker

· Onderzoek leidt tot betere overlevingskansen

Wat gaat er dus gebeuren? Onze Australische vriend Kieran heeft een team opgericht om mee te doen aan dit goede doel, dit gehele team zal gedurende de maand Movember een snor laten aangroeien en onderhouden. Het doel is om met deze ludieke actie sponsors te vinden die het goede doel in financieel opzicht willen supporten.

De link van mijn profiel waar je je donaties kan geven aan mijn team en/of mij is: http://au.movember.com/mospace/641506/

Onze teamteller staat inmiddels op $ 132,-

Natuurlijk moet ik er bij zetten, en ik weet dat hierdoor de motivatie om te doneren minder zal worden, dat het geld naar het Australische fonds voor kankerbestrijding.

Het zou toch leuk, en bovenal goed, zijn als enkelen van jullie hun financiële support zouden willen tonen voor dit goede doel. Iedere dollar is meegenomen en de dank van alle mannen zal groot zijn!

Dat gezegd hebbende wens ik iedereen nog een fijne tijd in Nederland toe en zal ik over enige tijd weer een verhaal op deze blog plaatsen.

NYC, Cuba, Vegas, Chicago…

NYC, Cuba, Vegas, Chicago…

Het zijn nogal wat keuzes die gemaakt moeten worden hier. Het was Thanksgiving weekend en dus een lang weekend. Mensen gaan er op uit. De ene groep naar Chicago, de andere naar Montreal, iemand naar LA en sommigen blijven thuis. Ik ben daar één van. Aan de ene kant jammer, want ik wil zeker wel naar Chicago, en in mijn stedentrip wanneer het semester is afgelopen is het daar te koud, en geef ik de voorkeur aan andere steden. Aan de andere kant is het ook gezellig aangezien Jurgen voor een kleine week hier is, wat dan ook de reden is dat ik niet naar Chicago kon.

De overgang van continue Engels naar Nederlands was toch wel lastig, ik merkte dat ik amper uit m’n woorden kwam en de zinsvolgorde klopte ook van geen kant, maar dat was de dagen daarna beter.

We hebben de eerste dag een auto gehuurd en op ons gemak naar de Niagara Falls gereden. Ik was daar natuurlijk al geweest, maar het was nu weer net zo leuk en met de auto daarheen geeft het toch een extra dimensie. Op de terugweg ook naar een outlet geweest en de nodige kleding tegen een veel te lage prijs gekocht, altijd leuk.

Ook ben ik eindelijk de CN Tower in geweest. Highlight van de stad, dus moet je daar ook zijn geweest, ondanks dat het verder niet heel bijzonder is. Met bepaalde metingen is het dan toch de grootste toren van Noord Amerika en volgens hun gegevens ook nog eens de grootste van de wereld (hoewel dat volgens mij gedateerde info is, helemaal met de Burj Khalifa nu). Het zorgde wel voor een mooi uitzicht (geen mooie plaatjes aangezien je in dergelijke torens altijd achter een glasplaat wordt gehouden).

Europa? Zeg maar gerust Nederland!

Nog altijd heb ik de grootste moeite om een goede combinatie tussen vrije tijd, school en uitrusten te vinden. Dat zorgt er bijvoorbeeld voor dat je soms nog wel eens tot een uur of 03.00 nog aan school zit te werken. Ik wil plezier hebben, veel plezier, maar ik wil ook slagen. Inmiddels heb ik besloten om wat meer patroon in het dagelijks leven te brengen. Nu is het elke dag in bed blijven liggen en uiteindelijk zie ik wel wat er gebeurd. Ik zorg er nu gewoon voor dat ik tussen 9 en 10 er zeker uit ben en dan aan de slag ga met zaken die open staan, ook zorg ik er voor dat ik drie keer naar de gym ga (had ik al gezegd, dat we echt een geweldige gym hebben? En dat voor slechts 44 dollar voor één semester).

Het eerste cijfer wat ik kreeg was een 10, jammer genoeg voor een niet zwaarwegende assignment, maar het is een leuk begin. Andere assignments heb ik tot nu toe ook redelijk goed gemaakt. Opvallend is wel dat ze hier met een line spacing werken van 2.0, waar we in Nederland 1.0 gewend zijn. Dit staat ook in de outlines, dus het is een voorwaarde waaraan je verslag moet doen. Voor één verslag was ik dat vergeten, maar het moest tussen de 1,5 en 2 pagina’s zijn. Ik heb alle moeite moeten doen om met 1.0 line spacing 2 kantjes te halen, hebben ze gewoon het laatste deel van m’n verslag doorgekruist omdat het over de 2 pagina’s was met een line spacing van 2.0… (waar, niet geheel onbelangrijk, mijn conclusie stond).

En kijk voor de grap even hoe zo’n 2.0 format eruit ziet, ik kan het maar moeilijk serieus nemen.

Van de week heb ik ook m’n eerste tentamens gehad, één was makkelijk, de andere was een stuk lastiger, ook omdat ik gewoon te weinig heb geleerd.

Het zijn tot nu toe continue drukke tijden en vrije tijd is jammer genoeg schaars.

Dit zorgt er ook voor dat ik niet mee kan op de Cuba trip die gepland staat voor November. Precies in die periode heb ik een test dus dat gaat ook al aan mij voorbij. Dit betekent echter wel dat er nog wat extra geld overblijft voor m’n trip na het semester. Met oud en nieuw verblijf ik met mijn Oostenrijkse huisgenoot in Vegas, op 2 Januari vlieg ik door naar NYC om daar m’n N-Amerika tijdperk voor nu af te sluiten. In de periode daarvoor moet ik nog even kijken wat het beste is om aan te doen. Ik wil sowieso naar Washington D.C. en San Francisco plus nog een derde stad, maar ik moet even kijken wat het meest praktisch is.

Overigens heb ik mij vergist in de creperij van de Franse dames. Op de foto van het vorige verhaal stond Clémence, die was hier slechts tijdelijk en is inmiddels weer naar huis. Sindsdien is er hier geen crêpe meer geserveerd door de Françaises. Ik ben erachter waarom. Anne-France had opeens een hele erge aandoening aan haar ogen waardoor ze door haar medicijnen permanent moe is (inmiddelslijkt het beter te gaan, maar ze moet hier waarschijnlijk wel laseren). Heel zielig dus en daar moest iets aan gedaan worden. Dus ging ik crêpe maken. Toen ik echter vroeg hoe dat in z’n werk ging kreeg ik letterlijk als antwoord: ‘I don’t know, just look on the internet’ en dat was niet omdat ze vonden dat ik het zelf uit moest zoeken, ze wisten het echt niet.

Passie en concentratie zijn vereist om 'Roi de crêpe' te worden

Zelf dus maar op onderzoek gegaan en het resultaat mocht er zijn: ‘Mark, from now on you can say: Je suis le roi de crêpe’. Even de vertaling gevraagd en blijkt dus dat ik ‘De koning van de crêpe’ ben (in het Engels klinkt het ook maar raar).

Nog meer verhalen rondom eten. Op een avond gingen we met de meiden op zoek naar een restaurant in de Bloor & Yonge area, een gebied wat voor de upper class mensen is met allemaal mooie restaurants. Ze kwamen een Frans restaurant tegen en gingen even kijken of het wat was. Ik heb vaak enthousiaste mensen gezien wanneer het om eten en de beleving erbij ging, maar dit ging toch wel erg ver. Die meiden werden helemaal gek en voelden zich helemaal thuis. Ik moet toegeven dat het inderdaad wel een heel mooi, gezellig en knus restaurant was, ze hadden ook drie-mans bandje (met alleen maar hand-instrumenten, geen idee hoe zo’n band heet). Toen ze de menukaart open sloegen werd het allemaal nog erger met herkenbare gerechten. We hebben hier echt heerlijk gegeten en uiteraard werd de maaltijd afgesloten met de befaamde woorden: ‘Maar het is niet hetzelfde als in Frankrijk’ (ik zet het maar niet in het Engels en hoop dat de vertaalmachine het niet zo makkelijk oppakt, anders krijg ik de Fransen weer voor m’n door, vorige keer met de Nutella ook al).

Gisteren wilden we bij een Sushi restaurant gegeten, maar het is nogal lastig om een keuze te maken. Je hebt hier min of meer drie categoriën: budget, normaal, upper class. Wij zochten normaal, maar dat is nogal lastig te vinden/beoordelen, dus gingen we maar naar upper class. Eenmaal daar snapte ik niks van de menukaart en maar gewoon de specialiteit van de chef gekozen. Die ging het vervolgens op een verhitte plaat bij je aan tafel maken, wat wel weer een extra dimensie gaf aan het eten. Uiteindelijk lekker gegeten!

Maandag was Thanksgiving. Michael, een half Nederlandse Deen, die nog nooit een hele vogel had klaargemaakt, had de kalkoen bereid, het was echt heerlijk! Samen met Annabelle en Laure heb ik het dessert gemaakt, deze viel ik ook in goede aarde bij de groep van 20 waarmee we het Thanksgiving dinner hadden. Leuk om zoiets te doen met z’n allen.

Gisteren is ook eindelijk draadloos en acceptabel internet geregeld. Nu hoef ik in ieder geval niet meer een Starbucks op te zoeken om wat van Ajax mee te krijgen, een hele vooruitgang dus.

Voor maandag heb ik nog twee tentamens en dan is het daar voor nu even mee gedaan, maar dan zal ik ongetwijfeld weer veel werk in assignments moeten stoppen. Als je hier ook in de bibliotheek om je heenkijkt lijkt het niet eens gezond meer hoeveel tijd de mensen hier in school stoppen.

Het is een beetje een saai verhaal geworden merk ik, maar dat krijg je als het dagelijks leven zich een beetje begint te vormen (en als het eenmaal gevormd is moet ik hier alweer weg waarschijnlijk, wat gaat de tijd snel..)

Een handvol foto's zijn hier weer toegevoegd, op facebook zijn nog veel meer ('interessante') foto's te vinden. En wanneer mijn foto-promotie is ingezet weet iedereen ook dat dit het einde is.

Tot snel maar weer!

Eindelijk!

Nooit gedacht dat ik het ooit te druk zou hebben maar dat moment is dus aangebroken, vandaar het wat laat verschijnen van een update. Ik kreeg al de nodige kritiek, mijn welgemeende excuses!

Inmiddels drie weken geleden, ben ik ingetrokken in mijn appartement in downtown Toronto. De ligging is, zoals ik al eerder had aangegeven op basis van het adres, perfect. Zo’n 5 minuten lopen naar het centraal gelegen Dundas Square en school is alleen de straat oversteken en dan ben je er (hoewel dit ook weer afhankelijk is van waar je les hebt, op Dundas Square zitten ook nog wat gebouwen).

De unit deel ik met vier anderen. Op de eerste dag werd duidelijk dat er twee Françaises en één Spaans meisje mijn roomies zouden worden. Eén kamer bleef nog leeg, maar na ongeveer een week trok hier een Oostenrijkse jongen in, eindelijk een jongen (die ook geïnteresseerd is in voetbal).

Inmiddels zijn we met een groep van zo’n 15 man waarmee we de meeste activiteiten doen. Vaak eten we gezamenlijk. Deze groep bestaat uit een lading Denen, Fransen, een Australiër, zo nu en dan wat Canadezen, die Oostenrijker en ik. Het is een gezellige groep waarmee we op zeker een goede tijd gaan hebben.

De Fransen bakken trouwens de hele dag door allerlei dingen, vooral Crepe, om er vervolgens een hele lading Nutella op te doen (en daarna gewoon met een lepel door de Nutella gaan en direct van de lepel eten, ja echt) en weg te werken, stel vreetzakken zijn het.

School gaat tot nu toe ‘wel ok’. Aangezien ik de afgelopen jaren nooit wekelijks huiswerk had was het wel een flinke omschakeling en dat is tot nu toe nog steeds wennen. De stof is redelijk vergelijkbaar met wat ik in het tweede jaar in Nederland heb gehad, maar door de taal is het soms nog lastig. De lessen draaien veel meer om interactie tussen docent en student. Ik kan alles wel verstaan, maar als ik zelf bijvoorbeeld actief mee wil doen aan discussie merk ik dat ik sommige woorden niet direct paraat heb. Als ik bijvoorbeeld een verslag moet schrijven, dan gaat het allemaal prima, maar verbaal is het dus nog wel eens lastig. Tijd zal dit wel helen denk ik, maar het blijft wel een rare gedachte dat ik straks waarschijnlijk vloeiend Engels kan spreken na vier maanden.

Ik heb hier trouwens ook een hele leuke les: Identifying opportunities. Het draait eigenlijk om alles wat belangrijk is in het programma Dragon’s Den (volgens mij in NL nooit zo populair geworden, jammer genoeg). De docent is zelf vrij beroemd in Canada (hij selecteert ook de mensen die aan Dragon’s Den mee mogen doen, ook zodat hij het in de les kan gebruiken).

Hij weet alle stof op een leuke en informatieve manier te brengen. Zeker het leukste vak wat ik ooit heb gehad. Anderen zijn het denk ik met mij eens, vorige week kreeg hij zelfs applaus na de les!

Zaterdag zijn we trouwens naar Niagara Falls gegaan, dat was wel echt heel tof.

Op de heenweg gingen we ook langs een wijnboerderij. Canadese wijnen zijn over het algemeen vrij goed, vooral vanwege de originele stok waaraan ze geoogst worden. Franse wijnen worden op een kunstmatige stok geoogst en zijn daardoor kwalitatief minder goed. Het bewijs is er gewoon, maar dat krijg je er bij de Fransen niet in, de reactie was dan ook mooi toen de guide gewoon zei dat Canadese wijnen beter waren dan Franse. Goed stokpaardje dus.

De Falls waren dus echt heel leuk, maar meer kan ik er eigenlijk ook niet over zeggen. Ik bedoel, het zijn watervallen en ze zijn mooi, heel mooi.

De foto’s geven hopelijk een redelijk beeld. Het is toch interessant om te zien dat de natuur zoiets voor elkaar krijgt.

Verbazingwekkend dat m’n camera het ook heeft overleeft. Ik moest natuurlijk foto’s en filmpjes hebben van het moment dat we zo bijna letterlijk in die watervallen zaten, maar dat staat gelijk aan het onderdompelen van je camera in water. De foto’s zijn echter goed gelukt en de camera leeft nog!

In het stadje zelf kwam ik zowaar ook nog Nederlandse drop tegen, natuurlijk gelijk wat van gekocht (voor een veel te hoge prijs, maar dat is normaal hier).

’s Avonds weer naar de bar met de groep en uiteindelijk om 05.00 naar bed gegaan om vervolgens om 06.00 op te staan om De Klassieker te kijken. Deze week zijn er weer een hele lading events georganiseerd voor de internationale studenten. We proberen zelf ook naar de Blue Jays (baseball) te gaan. Binnenkort begint het hockeyseizoen ook en zullen we proberen (en heel wat moeite moeten doen – Maple Leafs verliezen werkelijk alles, maar elke wedstrijd is het weer een gevecht om kaarten) om een wedstrijd te bezoeken.

Inmiddels hebben we ook wat goedkopere winkels gevonden. De NoFrills zit op zo’n 10 minuten lopen en staat bekend als de goedkoopste, maar ook hier valt het soms nog wat tegen. Voor huishoudelijke zaken is de Dollarama echt een meesterlijke winkel: alles waar geen prijs op staat kost $1, staat er wel een prijs op, is het hooguit $2.

Bier is nou ook niet echt goedkoop te noemen. Waar je in Nederland zo’n €16,- kwijt bent voor een krat, betaal je hier voor 24 flesjes Heineken in een doos $45,- (en krijg je 10ct per flesje terug).

Nou is dat natuurlijk wel importbier, maar ook het Canadese bier betaal je gewoon $30,- voor.

Verkoop van drank wordt hier overigens gecontroleerd door de overheid. Het wordt alleen verkocht in de LCBO (alle soorten drank) of The Beer Store (alleen bier). Niet dat Canadezen er minder om drinken hoor…

Dan nog even wat over het eten. Sommigen zullen het concept van een Foodcourt wel kennen. Nu ik hier ben merk ik ook dat het briljant is. Waarom het in Nederland niet bestaat vraag ik mij af (misschien zijn de steden iets te klein en niet praktisch genoeg?). Het is zo ideaal, nooit meer gedoe dat iemand iets niet lust en/of liever iets anders eet. De een gaat naar de Koreaan, de andere naar de Teriyaki-bar of de Griek, of iemand heeft liever een sandwich van de Subway en als je hebt besteld kun je toch gezellig bij elkaar zitten en rustig eten.

De eekhoorns krijgen ook nog een speciale vermelding, het blijft apart om te zien dat die hier net zo normaal als duiven op De Dam zijn. In het park hier in de buurt zou je zo een hele dag kunnen zitten en kijken naar die beesten (hoewel ik dat niet echt van plan ben aangezien het een homopark schijnt te zijn.. Over dat onderwerp: wij vinden onszelf blijkbaar tolerant tov Homo’s, daar ben ik het sowieso niet echt mee eens, maar hier blijkt er niks apart aan te zijn en worden zo volledig geaccepteerd).

Ik heb trouwens ook enkele contactgegevens voor de liefhebber:

Adres:

96 Gerrard Street East

M5B 1G7

Toronto, Ontario, Canada

Telefoon: (001) 647 861 54 43

(ongelooflijk, wat een baggeropmaak met deze site)

De foto's bij dit verhaal zijn natuurlijk niet de enige foto's, hierboven zit ergens een tab als het goed is waar je de rest ook kan zien (nog veel meer van de Falls). Op Facebook staan er nog veel meer, ze zijn openbaar dus daar kun je ook nog kijken:http://www.facebook.com/profile.php?id=100000726604929(geen idee of die link klopt, anders kun je gewoon zoeken op Mark Welleweerd, ben de enige denk ik).

Zonder ook maar enige structuur in dit hele verhaal sluit ik het ook zomaar af, ik heb geen idee wat ik nog kan vertellen, daar kom ik morgen als dit verhaal er al lang en breed op staat wel weer achter.

Tabé!

Torontonian!

Dat is wat ik mij al behoorlijk voel na zo'n vijf dagen.

Na een vlucht van zo’n 5,5 uur ben ik dan eindelijk aangekomen in Toronto. De vlucht was redelijk goed, de stoel naast mij was vrij dus ik had goed de ruimte m’n benen te plaatsen en m’n tas daar neer te leggen. Dat maakte het wel een stuk aangenamer.

Daarna eerst door de douane waar echt een megarij stond, volgens mij duurde het zo’n driekwartier voordat ik eindelijk aan de beurt was. Gelukkig was er gratis wifi dus kon ik uitgebreid reacties en alles rondom onze plaatsing voor de CL lezen (ja, de volledige wedstrijd heb ik moeten missen aangezien ik dus in de lucht zat).

Na de douane door naar immigratie waarvoor ik een heel boekwerk had samengesteld aangezien mij werd verteld dat ik apart zou worden genomen, daar een hele lading vragen zou krijgen en moest aantonen wat ik daar kwam doen, tot wanneer en dat ik zeker weten weer het land zou verlaten.

Bij immigratie toonde ik m’n study permit en werd gevraagd of voor hoelang ik hier zou blijven en op welke school. Dat was het.

Meevaller dus. Bij de bagage was het dan wel weer druk aangezien ze voor zo’n 15 belts maar één uitgang hadden.

Bij de uitgang nog bijna een uur moeten wachten op de shuttlebus naar het hotel. Uiteindelijk daar nog wat eten weggewerkt en gaan slapen om de volgende dag naar het hotel in de stad te gaan.

Eenmaal daar aangekomen bleek dat het hotel echt midden in het centrum lag. Echt super, het uitzicht vanuit het balkon was ook niet onaardig, helemaal toen bleek dat ik recht tegen mijn school aan keek. Deze ligt dus ook midden in het centrum net als mijn appartement voor de komende vijf maanden.

Na het inchecken even de stad in geweest en het is écht super hier, wat een stad! Ik kan wel proberen uit te leggen waarom het zo vet is, maar ik merk dat het best lastig is. Je hebt hier van alles, elk blok heeft wel een Vietnamees, Koreaan, Griek, Chinees, Thai, Indier, ga maar door (en veel Aziaten dus). Op het plein zo’n vijf minuten van het hotel heb je een tweetal malls waarvan één echt megagroot is. Een soort driedubbele Bijenkorf.

Zo nu en dan heb je ook een klein grasperkje of een park. Daar zie je gelijk een hele zooi eekhoorns, heel apart om er zoveel bij elkaar te zien. Tam zijn ze niet, maar ze doen gewoon waar ze zin in hebben en zijn niet bang voor de mensen. De volgens zijn hier trouwens ook helemaal gewend onder de mensen. Bij de kust liggen ze soms te zonnen in het gras naast de mensen en ze zijn ook niet bang als je in de buurt komt.

De volgende dag nog meer van de stad bezocht. In de middag ben ik richting de CN Tower gelopen. Die direct naast Rogers Center ligt, wat de thuisbasis is van de Blue Jays (honkbal). Die avond moesten ze spelen en het stikte er van de doorverkopers. Kaarten worden voor slechts 10 CAD doorverkocht. Ik ga zeker nog een keer een wedstrijd bezoeken.

CN Tower

Aan de andere kant van de straat ligt het meer, maar in dit deel ontstond een soort baai door de Toronto Islands. Op het eerste eiland ligt een klein vliegveld.

Ik was redelijk vermoeid aangezien het een flink stuk lopen was, dat ik maar met de metro terug ben gegaan, op de een of andere manier is dat altijd wel speciaal in een nieuwe stad.

Het principe is hier heel simpel, je betaald 3 CAD en je kan one-way overal heen waar je wilt met het openbaar vervoer van de TCC (metro en streetcar=tram). Ook de routes zijn heel eenvoudig.
Je hebt hier overigens ook the PATH wat een ondergronds voetpad door heel de stad is, ook weer zoiets speciaals aan deze stad (voor mij althans).

De volgende dag zag ik dat Yonge street (één van de hoofdstraten hier in de buurt) deels gesloten was vanwege het Live Green Festival. Het viel me al op de laatste dagen dat ze behoorlijk bezig zijn met ‘groen’, dit festival was daar weer een bevestiging van. Allerlei kraampjes met groene voorlichtingen, workshops, producten en optredens.

In één van de zijstraten heb ik bij een camera-shop m’n camera op kunnen laden, dus ik kan weer een tijdje.

Op internet was ik wat aan het rondzoeken naar prijzen van Toronto FC. Volgens de boekingssite was het minimaal 40 CAD en waren de nog beschikbare kaarten minimaal 100+ CAD. Veel te duur dus. Met het gegeven dat bij wedstrijden van de Blue Jays er dus doorverkopers waren ben ik maar gewoon met de metro en streetcar richting het stadion gegaan in de hoop dat je ook hier voor een paar dollar naar binnen kon.

Dit bleek niet helemaal het geval te zijn. Eerst kwam je al in een entertainment area waar je 16 CAD moest betalen om het gebied op te mogen. Daarna kwam pas het stadion waar je dus nog tickets moest kopen voor de wedstrijd. Ik vroeg aan iemand in de rij wat het ongeveer kostte. 25 CAD zei hij. Dat vond ik wel prima en de man bood aan om voor mij een kaartje te halen. Ik had uiteindelijk niet gepast en hij vond 20 CAD ook wel goed.

Eenmaal binnen was de wedstrijd al enkele minuten aan de gang. Wat gelijk opviel was dat het publiek hier heel enthousiast is. De opkomst was ook behoorlijk groot, er is zelfs een wachtlijst van 3000 mensen voor een seizoenskaart. Er zijn plannen om op de lange zijde nog een tweede ring te bouwen. Ambitieus dus, maar wel zonde voor het uitzicht, want dit zou dan verdwijnen:

Bijna de hele wedstrijd gepraat met ene Victor. Een enthousiaste TFC’er die al vanaf het begin een seizoenskaart had. Hij was vooral geïnteresseerd in de dingen die hij in de media las over Europa/Nederland. Ook over voetbal uiteraard. Europees voetbal wordt redelijk gevolgd en ook hij was op de hoogte van de schitterende CL-poule waarin we zijn ingedeeld. Uiteraard heb ik ook even bij hem uitgehuild dat ik bij geen van deze wedstrijden aanwezig kan zijn.

De wedstrijd was verder écht saai, 0-0 vs. Real Salt Lake, maarja, leuk om te hebben gedaan.

Gisteren nog even in China Town geweest. Leuk om even ‘terug’ te zijn, maar aangezien de stank daar ook precies hetzelfde is als in China zelf ben ik er niet al te lang gebleven. Vieze paardenlucht.

Ik zit nu in een hostel, iets wat ik normaal niet snel zou doen, maar om de kosten nog enigszins te drukken heb ik er maar voor gekozen om dit enkele nachten te doen. ’s Avonds met wat mede-studenten die hier ook tijdelijk overnachten behoorlijk wat gedronken, was wel gezellig.

Maandag heb ik er maar een dagje Ajax van gemaakt. Op ongeveer een half uur treinen van hier ligt een plaats met zo’n 100.000 inwoners genaamd, jaja, Ajax. Daar moest ik dus geweest zijn en om mijzelf ook deze dag te vermaken ben ik daar dus maar heen gegaan.

Wat wel opvallend was, was het temperatuurverschil. Normaal is het juist in de stad behoorlijk warmer dan in een kleinere stad, maar hier was het juist andersom. In Toronto was het 30 graden terwijl het in Ajax 35 graden was.

Apart dus, maar ik wilde vooral even duidelijk dat het hier nog lekker zomers is.

Overigens irriteer ik mij in Nederland dood aan het gebruik van 'like' door Engels sprekenden, maar inmiddels kan ik het ze niet meer kwalijk nemen. Je ontkomt echt niet aan het gebruik ervan, het is een onmisbaar verbindingswoord, hoe irritant het eigenlijk ook is.

Vanaf 1 september kan ik eindelijk m’n kamer in. Daar kijk ik wel heel erg naar uit, kan ik me eindelijk echt settelen.

Tot zover dit verhaal. Tot snel maar weer!

Ankie, de Maan en meer…

De trip is dan eindelijk begonnen. Gisteren om iets over 14 vertrokken naar Reykjavik, daar rond 15 lokale tijd aangekomen.

Keflavik is echt een megaklein vliegveld. Ik was het vliegtuig uit en m’n koffers lagen er al, daarna was ik zo bij de uitgang om de flybus te nemen die mij naar het hotel bracht. Tijdens de rit naar het hotel zat ik naast een vrouw uit Zuid-Afrika, die sprak dus ook wat Nederlands. Ze was het met mij eens dat de IJslanders zo chagrijnig leken. In het vliegtuig, de buschauffeur. We hadden ze nog niet zien lachen.

Na ruim een uur kwam ik dan in het hotel aan. Direct de sleutel gekregen en het hok opgezocht. Hok ja, zo lijkt het in ieder geval qua ruimte. Het is echt heel klein. Het maakt voor mij echter niet uit, heb in m’n eentje alle ruimte. De douche lijkt helemaal nieuw en heeft een grote douchekop, heerlijk!

Daarna even naar buiten geweest om de omgeving te bekijken en wat boodschappen te doen. Het hotel ligt vrijwel direct aan het water, een baai wat uiteindelijk overgaat in de Atlantische Oceaan.

De baai en Reykjavik.

(deze foto's en andere foto's zijn te vinden wanneer je bovenaan de pagina op het tabblad 'Foto's' klikt)

De omgeving van de stad is op het eerste gezicht wat saai, maar de volgende dag werd dit er niet veel beter op. Hier later meer over.

De volgende dag (waar ik de eerste vrolijke en soms grappige IJslanders ben tegengekomen), vanochtend dus, heb een dagexcursie gedaan. Eerst ben ik, op aanraden van Kelly, een uur of twee wezen paardrijden op IJslandse paarden. In de middag ging we de oceaan op om walvissen, dolfijnen en een raar soort vogel (waarvan ik de naam nu even niet meer weet) te gaan spotten.

Het paardrijden was zoals verwacht niet heel bijzonder (het is ook echt makkelijk, mijn respect voor de Ankie en haar prestaties is dus enigszins afgenomen), maar toch leuk om een keer te hebben gedaan. Je ziet de natuur van dichtbij en je rijd op zo’n paard, dat heb ik ook nog nooit (bewust) gedaan. Wel grappig dus.

Het paard (Merka ofzo) en ik!

Daarna door naar de haven om met een boot een heel eind de zee op te gaan. Het was echt ijskoud door de harde wind, m’n t-shirt en dubbele trui hielpen niet echt, nu heb ik ook eindelijk het nut van een windjack ingezien.

Op de normale locatie konden we op dat moment geen walvissen vinden, dus gingen we wat verder. Daar kwamen we er uiteindelijk een paar tegen. Probleem is echter dat ze er met die boot achteraan gaan en je dus steeds verder van de kust gaat, wat resulteerde in een terugreis van 1u15.

Het zien van zo’n walvis zou dan heel bijzonder moeten zijn, maar in dit geval viel het allemaal reuze mee. Ik heb geen een keer dat beest in z’n geheel kunnen zien en een neus/mond heb ik al helemaal niet gezien. Je ziet hem gewoon even duiken en dat is het. Wat het er ook niet beter op maakte was dat ze altijd net weer onder water waren als ik de foto wilde maken.

Dit is de enige foto waarop ik iets heb kunnen vastleggen van een walvis. De volgende link is een link naar het oringieel waarop je, na inzoomen, rechtsboven het midden deel van de staart kunt zien:http://i33.tinypic.com/2qjyqko.jpg

Op de terugweg van de wind af en lekker half geslapen in de zon op het dek, dat ruime uur was dus vrij snel voorbij.

De haven zit vrijwel in het centrum (ok, klinkt wat raar) dus ik ging ook nog even wat winkels zoeken waar ze misschien een oplader voor mijn camera hebben, daar ik zo verstandig ben geweest deze thuis te laten. Nou, Reykjavik heeft dus maar één winkelstraat, wat al behoorlijk triest is, maar daarnaast vind je hier geen enkele elektronicazaak. Deze lag ergens buiten de stad, dus maar even met de bus heengegaan, maar die konden mij niet helpen. Heb er nu één besteld die wordt bij m’n appartement in Toronto afgeleverd.

Dan nog verder over Reykjavik, de stad. Je kent waarschijnlijk van die oude Oostblokhuizen. Saai, grauw en van beton. Dat heb je hier dus ook, terwijl het verder allemaal niet echt achtergesteld is. Alles is hetzelfde. Zelfs een soort kathedraal, die triomfantelijk boven de stad uitsteekt, is volledig van beton en ongeverfd.

De 'skyline' van Reykjavik gezien vanaf de boot met links van het midden de betonnen kathedraal.

Het landschap is overigens heel erg apart. Toen we er overheen vlogen viel het al op en als je er doorheen rijdt is het niets anders. Het lijkt de Maan wel! Alleen dan met wat water, mensen en hier en daar een boom. Zand kennen ze ook niet, alles is een soort grijs/blauw/zwart fijngemalen steen (misschien is het wel gewoon oud lava).

IJsland is qua natuur ongetwijfeld prachtig, maar voor de steden ga je er niet heen.

Het ietwat vage landschap van IJsland.

Bij terugkomst in het restaurant hier gegeten. Voor zo’n 1500 kronen (wat rond de € 10,- is, die kronen zijn trouwens echt een irritante eenheid) kun je onbeperkt bij de saladbar (met nog wat warm vlees) eten. Echt superlekker, in dat opzicht is het jammer dat het de laatste avond hier was.

Al met al was het leuk om dit alles gewoon te hebben gedaan, zeker geen spijt van, maar echt heel bijzonder was het niet.

Morgenmiddag 17u hier, vlieg ik door naar Toronto (FI603, KEF-YYZ voor de geïnteresseerden). 18u lokale tijd kom ik dan in Toronto aan, wat om 12u ’s nachts in NL is.

Toronto, dat zal ongetwijfeld iets meer mijn soort stad zijn.

Tot zover dit weer veel te lange verhaal. Tot horens/sprekens/lezens!

TORONTO!

Dag familie, vriendinnen en vrienden!

Ik ben weer terug met mijn reisverhalen, hopelijk niet zo frequent als de vorige anders gaat het een heel groot blog worden.

Dit keer doen we het op een andere manier aangezien 'waarbenjij.nu' in mijn ogen behoorlijk beperkt en onhandig is. Daarom dus deze site.

Ik heb bij mijn vorige reisverslag gemerkt dat ik niet altijd de behoefte heb om m'n verhalen te schrijven en aangezien de vorige reis toch wat anders was dan deze zal ik het ook op een andere manier gaan invullen. Hoe weet ik nog niet precies, maar daar komen jullie en ikzelf vanzelf wel achter.

Even globaal het verhaal.

Het eerste semester van mijn laatste schooljaar van deze opleiding (Commerciële economie,2010/2011) diende er een minor te worden gevolgd. InHolland biedt hierbij ook de minor 'Study Abroad' aan. Dit behoeft verder weinig uitleg lijkt me, alleen dat het echt heel simpel in zijn werk ging. Inschrijven en een week later horen dat je naar je gewenste locatie mag (ja, InHolland heeft ookhaar positieve kanten).

De gewenste locatie dus. Mijn eerste keuze was Toronto (Ontario, Canada) en deze is het dan ook geworden. Ik ga hier vanaf 7 september tot en met 18 december studerenaan Ryerson University. Een kamer heb ik al met goede hulp vanuit de universiteit kunnen regelen voor een schappelijke prijs in het midden van het centrum en direct naast de school!

Het schema is een beetje als volgt:

23 augustus vanaf Amsterdam. Icelandair is de luchtvaartmaatschappij die ik heb gekozen. Zij boden mij de mogelijkheid omde standaard overstop op Reykjavik gratis te verlengen. Zodoende kom ik op 23 augustus aan op Keflavik, zal ik de volgende dag een leuke dagexcursie doen en de dag daarna weer op het vliegtuig richting Toronto Pearson International Airport!

Een leuk begin van een hopelijk nog leukere periode.

Zoals gezegd ben ik 18 december al klaar met studeren. Dat is natuurlijk veel te vroeg. Dit komt wel goed uit want dan blijft er nog genoeg tijd over om andere dingen te doen, zoals een reisje door de USA.

Dit is allemaal nog een idee in m'n hoofd wat ik tot op zekere hoogte ook absoluut ga uitvoeren, het is alleen wat afhankelijk van hoe mijn periode in Toronto verloopt; de mensen die ik daar ontmoet en wat voor een activiteiten ik daar al onderneem.

Deze zin zet ik er op het laatst nog even bij aangezien ik in de tussentijd m'n retourticket heb geboekt:

Op 7 januari vlieg ik van JFK naar Madrid om daar in het weekeinde, samen met Abdel (studiegenoot, volgt dan een studie in Lissabon) een wedstrijd van Real Madrid bij te wonen, op 10 januari vlieg ik door naar Nederland. Hiermee heb ik ook een veel dichter verhaal bij de immigratie in zowel Canada als de USA. Lekker dat dat ook weer geregeld is!

Natuurlijk wil ik ook nog mijn ouders bedanken die mij heel erg hebben geholpen dit mogelijk te maken. Zonder jullie zou ik deze toekomstige ervaring nooit op kunnen doen. Ook voor jullie onbezorgdheid, dat is ook wel eens fijn haha!

Tot zover deze intro, over een maandje zullen jullie weer van mij horen.

Tot dan!